Σε ύψος 200μ. από τη θάλασσα, σε μια γραφική, όμορφη και καταπράσινη τοπθεσία, χωμένη ολοκληρωτικά μέσα στο δάσος, βρίσκεται η μονή Κωνσταμονίτου που απέχει 45’ λεπτά από την παραλία. Κατά την παράδοση την ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος και την τελείωσε ο γιος του Κώνστας. Άλλη παράδοση λέει πως η μονή κτίστηκε από κάποιο ασκητή που καταγόταν από τον Κασταμώνα της Παφλαγονίας. Πάντως ιστορικά φαίνεται να υπάρχει από τον 11ο αιώνα. Στις αρχές του 14 ου αιώνα πυρπολείται από τους Καταλανούς αλλά ξανακτίζεται μετά από λίγο. Το 1351 ο αυτοκράτορας Ιωάννης Α’ ο Παλαιολόγος με χρυσόβουλλο όρισε τα κτήματα του μοναστηριού. Το 1360 η πριγκήπισσα της Σερβίας Άννα η Φιλανθρωπινή και ο Γεώργιος Βράνκοβιτς έκαναν στη μονή μεγάλες δωρεές. Το 1393 στο «Τρίτο Τυπικό» του Όρους αναφέρεται σαν μονή Κωνσταντίνου. Αργότερα η μονή καταστράφηκε από πυρκαϊά αλλά ανακαινίστηκε (1433) από τον αρχιστράτηγο της Σερβίας Ράδιτς που έγινε μοναχός εκεί με το όνομα Ρωμανός. Κατά τα τέλη του 16ου αιώνα έπεσε σε παρακμή και το μοναστήρι έγινε κοινόβιο. Το 1820 με δωρεά της Κυρά Βασιλικής, της γυναίκας του Αλή Πασά, χτίστηκε ένα μέρος του μοναστηριού και το 1853 δύο μοναχοί από τη σκήτη του Ξενοφώντος ήρθαν και εμόνασαν εκεί ενισχύοντας οικονομικά την μονή. Το 1870 με εράνους που έγιναν στη Ρωσία ξανακτίστηκε το Καθολικό και μία πτέρυγα. Σήμερα ‘εχει μέσα στη μονή 5 παρεκκλήσια. Η βιβλιοθήκη ππυ βρίσκεται πάνω από το νάρθηκα έχει 110 χειρόγραφα μεταξύ των οποίων ένα παλίμψηστο κώδικα του 12ου αιώνα και δύο ιστορημένων τετραευαγγέλια του 11ου αιώνα. Μεταξύ των κειμηλίων είναι Τίμιο Ξύλο, σταυροί, λείψανα αγίων, φορητές εικόνες, κεντητά άμφια, κτητορικά χρυσόβουλλα, μολυβδόβουλλα, ιστορικά έγγραφα, αντικείμενα λατρείας κ.ά.